Олы юбилеең белән, якташыбыз!  

Минем кулымда Вакыйф Нуриевның 2018 елда басылып чыккан, “Ни хәлең бар, балам?..” дип исемләнгән яңа китабы. Аны якташыбыз үзе музейга килеп тапшырды. “Мәһдиев һәм…” повесть – хатирәсендә Татарстанның халык язучысы белән бергә Арча педагогия училищесында укыган әнисе Нәкыя апаның истәлекләре яңара, “Казан күркәсе” сатирик повестен укыгач Мәскәү кибетләренә азык-төлек алырга баргандагы кызыклы вакыйгалар искә төшә. Бу китапка кертелгән повестьлар, хикәяләр, язучы үзе белгән шәхесләргә багышланган язмаларны укып соңгы еллларда илебездә барган вакыйгалар күз алдына килә. Күңелле дә, уйланырлык итеп тә, халыкчан аңлаешлы телдә язылган әсәрләрен укыгач, якташыбыз Вакыйф Нуриевны язучы, журналист буларак тагын да хөрмәт итә башлыйсың. Китапның ахырында “Хамматов куган чебен” хикәясендә тыйнак кына итеп: “Әмирхан Еники әйтмешли, озын сүзнең кыскасы, Мәскәүдә, Союзлар йортының Колонналы залында, СССР журналистларының соңгы, алтынчы съездында мин, Татарстаннан сайланган җиде делегатның берсе булып, легендар Шәмси Хәбибулла улы Хамматов белән янәшә утырдым”, — дип ул үзенә бәя биреп тә куйган.

Мәктәптә укыганда ук аның район газетысында беренче мәкаләре, республика газета- журналларында хикәяләре басылып килгән. Якташыбыз Вакыйф Нуриевның 1991 елда “Бүре кадәр бүрек”, 2003 елда “Җәйгә кайда рәхәт?”, 2005 елда “Ана догасы”, 2007 елда “Җиденче палата” китапларын әдәбият сөючеләр яратып укыйлар. Районыбызда чыгарылган “Без бит Арча яклары” өч томлыгында да аның әсәрләләре урын алган. Аның кече һәм урта яшьтәге балаларга атап язган хикәяләре, әсәрләре  башлангыч сыйныфлар өчен чыгарылган уку китапларында хрестоматияләрдә һәм күмәк җыентыкларда даими басылып килә. 2004 елда Вакыйф Нуриев Татарстан язучылар берлегенә кабул ителә.

Нуриев Вакыйф Вәкил улы 1958 елның 17 августында районыбызның Сеҗе авылында туа. Авылда урта белем алгач, 1975 елда Казан дәүләт университетының журналистика факультетына укырга керә. Бишенче курста укыганда ук “Яшь Ленинчы” (хәзерге “Сабантуй”) газетасы редакциясендә әдәби хезмәткәр булып эшли башлый һәм 1987 елга кадәр шунда ук газета хәбәрчесе, җаваплы сәркатип, баш мөхәррир урынбасары вазифаларын башкара. Татарстанның халык шагыйре Роберт Миңнуллин ул елларда:” Яшь ленинчы” белән “Ялкын”да соңгы вакытта әдәби фельетон жанры җанлану чоры кичерә. Әлеге жанрда аеруча Вакыйф Нуриевның фельетоннары үзләренең үткенлекләре, тапкыр концовкалары, мавыктыргыч сюжетлары белән үзләренә җәлеп итеп торалар”,- дип яза.

Якташыбыз Вакыйф Вәкил улы 1987-1990 елларда Татарстан китап нәшриятында сәяси – тарихи әдәбият редакциясе мөдире, 1990-2000 елларда яңа оешкан “Шәһри Казан” газетасында бүлек мөхәррире, баш мөхәррир урынбасары булып эшли. Бүгенге көндә “Казан утлары” журналының җаваплы сәркатибе вазифасын башкара.

Вакыйф Нуриев 1998 елда Татарстан Республикасының атказанган мәдәният хезмәткәре дигән мактаулы исемгә, 2008 елда “Җиденче палата” китабы өчен ул Татарстан Республикасының Мәдәният министрлыгы һәм Язучылар берлегенең Абдулла Алиш исемендәге әдәби премиясенә лаек була. “Искиткеч тыйнак, шул ук вакытта максатына гел ирешә торган һәм һәрчак бала җанлы безнең Вакыйф. Мин аны шуңа күрә хөрмәт итәм”,- ди якын дусты, драматург Рәдиф Сәгъди.

Вакыйф Нуриев үзен беркайчан да, беркемнән дә өстен куймый, гадилеге, журналист буларак һәркем белән уртак тел таба белүе белән аерылып тора. Район мәктәпләрендә, китапханәләрдә аны көтеп алалар, очрашулырда ул бик теләп катнаша. Туган авылы белән даими элемтәдә тора, Сеҗе авылы халкының хөрмәтле кешесе ул. Ул үзенең “Әбиемә – әфлисун” повестенда, Кесмәс ягы язучыларына хас булганча:” И туган як! Муенына – камыт, иңенә ыңгырчак суктырса да, кәҗәләнми эшләп йөргән талымсыз атларың, юеш танаулы мәхлук бозауларың, син килгәндә капка астына кереп кача, киткәндә артыңнан өреп кала торган мактанчык көчекләрең, яз җылысын тансыклаган иркә мәчеләрең истән чыкмый”,- дип яза.

Аның 50 яшьлек юбилеен туган авылында бик зурлап үткәргәннәр иде. Менә тагын Вакыйф Нуриевның юбилее җиткән. Вакыйф Вәкил улына 60 яшь! Ул бүгенге көндә гомер буе Сеҗе авылы балаларына хәреф таныткан, язарга өйрәткән Нәкыя апаның киңәшләрен тотып, кызы Аида гаиләсенең уңышларына сөенеп, улы Ардуан белән горурланып, дүрт ел элек безнең арабыздан киткән тормыш иптәше Ләйләне сагынып Казан шәһәрендә яши һәм иҗатын дәвам итә. Без аны олы юбилее белән котлыйбыз, ныклы сәламәтлек, балаларының, оныкларының, туганнарының, дусларының ихтирамын һәм игътибарын тоеп гомер итүен, киләчәктә дә безне яңа әсәрләре белән куандырып яшәвен телибез.

“Казан арты” тарих-этнография музее директоры урынбасары Шәфигулла Гарипов

Опубликовать в Мой Мир
Аудио


Башка язмалар
вход
Яндекс.Метрика